برای تهیه کفیر به سبک سنتی باید ابتدا شیر پاستوریزه را جوشاند و پس از خنک شدن دانه های کفیر را به آن اضافه کرد. پس از 12 تا 18 ساعت تخمیر کامل می شود و محلول باید از صافی رد شود و آنگاه کفیر برای نوشیدن آماده است. دانه های مصرف شده را می توان با آب خنک شست و برای مصرف بعدی در ظرف شیشه ای در مکانی خنک نگه داری کرد.
کفیر به طور صنعتی نیز تولید می شود که تفاوت های با کفیر تهیه شده به سبک سنتی دارد. کفیر صنعتی معمولا الکل ندارد، اما بر خلاف کفیر سنتی در هر 100 گرم 2.7 تا 3،9 گرم لاکتوز دارد، در صورتی که کفیر اصیل حاوی الکل و در عوض بدون لاکتوز است.
از این رو کفیر صنعتی برای افرادی که دارای مشکل عدم تحمل لاکتوز هستند نامناسب است.
کفیر در اروپا و ایران
کفیر در کشورهای اروپای شرقی مانند روسیه، لهستان و مجارستان شهرت بسیاری دارد. در آلمان، سوئد، نروژ و فنلاند نیز محصولی شناخته شده و به شکل های گوناگونی در بازار موجود است، از جمله به صورت نوشیدنی غلیظی که طعم ترش ملایمی دارد و همینطور به شکل ماست با اسانس میوه های گوناگون.
در ایران نیز کفیر از استقبال نسبتا خوبی برخوردار بوده و در حال متداول شدن است. کفیر به صورت نوشیدنی گازدار و با طعمی شبیه به دوغ چند سالی است که در ایران از سوی بسیاری ازشرکتها به بازار عرضه می شود
